|
28.6.03
Muggenbulten
Kan iemand mijn arm even amputeren?
27.6.03
Stof
Tussen de gordijnen door valt een zonnestraal naar binnen. De ochtendzon doet z'n best om je wakker te maken met een lach op je gezicht. Stofdeeltjes dansen in de zonnestraal. Ze kronkelen en springen dwars door de kamer heen. Ik beweeg m'n handen door de straal heen en ze dwarrelen in rondjes en stromingen rond. Mooi hoor, zo'n ochtend.
19.6.03
Weg
O, ja ik ben vanaf vanavond weg. Dus even geen nieuwe postings. Tot volgende week donderdag of vrijdag.
Wind
De wind waart rond op het vrijwel verlaten perron. Het pakt een plastic zak om 'm vijf meter naar rechts weer neer te leggen. Zo gaat het een paar keer. In cirkels. Ik denk dat het zou mooi zijn als het zo altijd rond bleef draaien. Dan zou je kleurrijke plastic zakken in de wind gooien, en een eeuwig draaiend rad met kleuren krijgen. Dan zou hier een toeristische attractie komen, met bistro's, hotels, schiettenten en frietkramen. Met bussen vol Japanners en huilende kinderen die hun ouders kwijt zijn. Toch wel blij dat ik de enige ben die ervan mag genieten.
18.6.03
Omarm
Het nieuwe album van Bløf ligt kwam afgelopen week op 1 binnen in de albumlijsten. Mede dankzij mijn aankoop van het album. Overigens krijg je voor je geld geen CD, maar een SuperAudioCD en ook een bonus DVD. Dat alles in een mooi hoesje, waar duidelijk over nagedacht is. Tijd voor een recensie van de cd (de dvd heb ik nog niet gekeken).
Om maar met de deur in huis te vallen: het is de perfecte cd voor lome zomeravonden. Veel nummers spinnen zich rustig uit over de minuten. Teksten 'En als ik bij het einde ben / Loop ik door langs de rivier / die zich slingerend een weg baant / Zonder eind aan haar begin' doen er nog een schepje boven op. Die teksten zijn overigens nog altijd typisch Bløf: het lijkt ergens over te gaan maar ondertussen balanceren ze op het randje van bladvulling. Het heeft iets mystieks - maar het gaat af en toe ook goed de keel uit hangen. Vandaar een cd voor lome zomeravonden: het is goed als je niet al te kritisch wil luisteren.
Muzikaal is het aan het veranderen. Ze noemen het zelf in interviews de invloed van Coldplay. Als je wilt, kan je dat horen. De nummers zijn wat complexer in elkaar gezet, met wat meer bijgeluidjes. Daar komt dat mystieke vandaan. Iets meer weg van de oude stijl die voornamelijk was gebaseerd op gitaren. Leuk is het ook dat ze in twee nummers (Barcelona en Bougainville) hulp krijgen van Carel Kraaijenhof (de man van de tango van Maxima). Daarnaast doet ook The Lau (vroeger van The Scene) mee in het laatste nummer, De Geest.
Nog speciaal aandacht voor een nummer wat niet echt bij de rest past. Onmogelijk Rood is de titel. Het is geniaal, vooral het gitaarloopje, en is in tegenstelling tot andere nummers veel meer up-tempo, ouderwets Bløf-nummer. Ik hoop dat het de volgende single wordt.
16.6.03
Verkeersinformatie
De Routekaart voor vrede
En de weg
14.6.03
Details
Met dit subtropische klimaat in Nederland valt het ineens op wat mensen allemaal meeslepen. Keychords, horloges, telefoons, oorbellen, kralen armbanden, tatoeages. Discmans met een massa draden er aan. Brillen, een jas los in de hand. rugzakken, boodschappentassen, ringen, nekhangers, flesjes water.
13.6.03
Examens
Overal duiken ineens mensen op met zusjes die geslaagd zijn. Wonderlijk.
12.6.03
Inzicht
Ik fietste over een fietspad. Zonder wind en de zon in je gezicht. Lekker tempo en de derde versnelling op. En ineens begreep ik het. Het leven is mooi. Het leven is godverdomme mooi. Zo mooi dat je er kippevel van zou moeten krijgen. Ik voelde de neiging m'n armen te spreiden en als een vliegtuig ten hemel te stijgen.
(sorry voor die vloek maar zo dacht ik het echt. censuur bestaat niet. geen brieven van de bond tegen vloeken aub)
9.6.03
Hail To The Thief
Een nieuw album van Radiohead, dat is altijd leuk voor een recensie. Maar waar te beginnen? Allereerst een flink aantal keer luisteren. Werk van Radiohead moet altijd een flink aantal keer geluisterd worden voor dat je het een beetje snapt. En dan een paar dingen die opvallen. Het is allemaal wat minder elektronisch. Er zitten wat meer gitaarstukken in. Het zijn meer liedjes dan de stukken op de vorige albums Kid A en Amnesiac. Fragmenten die ook op Pablo Honey (1991) hadden kunnen staan komen terug in de liedjes. Weliswaar nog altijd met veel elektronische saus, maar toch.
En is dat dan een verbetering? Ik ben bang dat ik het niet beter vind. Het kan me niet meer verrassen. Misschien komt dat omdat Radiohead in de afgelopen albums het extreme veel meer heeft opgezocht. Maar ik vind het een beetje saai. Er staan wel degelijk akelig goed nummers op (Backdrifts, Myxomatosis) maar sommige kunnen me gewoon niet boeien (I Will, Scatterbrain).
Conclusie van dit verhaal: er is iets mis, en ik weet niet precies wat. Maar ik ben benieuwd naar de opvolger van Hail To The Thief
6.6.03
Walking On Sunshine
Gisteren ging ik om 6 uur het karretje terug brengen naar Albert Heijn. De zon scheen over daken en kinderen speelden met een basketbal op straat. En de schaduw van de huizen lag precies op mijn pad. Ik ging er precies midden in lopen. Zodra ik op m'n linkerbeen stond, stond ik in de schaduw van de huizen. En stond ik op m'n rechterbeen, dan scheen de zon in m'n ogen. Zo liep ik naar de Albert Heijn. Met elke stap ging de zon aan en weer uit. Het leek wel een soort morse.
5.6.03
United Colors Of Schaap
Er staat een schaap in de wei. En nog één. En nog wat meer.
Er is er één blauw geverfd. Eén groen. Paars. Oranje. Geel. Twee Rood
Toen verdwenen ze weer uit beeld.
4.6.03
Einde van de droge tijd
Einde krampachtige hitte.
Einde lome spanning.
Wel vergeten de kussens van de tuinstoelen te halen.
Under Rug Swept: Toch Wel
De commentaren over de nieuwste cd van Alanis Morissette, Under Rug Swept, waren weinig positief. Het was allemaal te weinig vernieuwend, een soort Jagged Little Pill deel 2. Reden om nooit naar dat album te luisteren. Nu kreeg ik dat album cadeau. En eigenlijk blijkt het best een leuk album te zijn. Fris, ongecompliceerd en evenwichtig.
3.6.03
Welkom Digitale Camera
2.6.03
Er was eens
Het was begonnen met een opdracht voor school. Er moest een of andere opdracht vervuld worden, en daar hoorde een hotelovernachting bij. Vraag me niet hoe dat zat, dat is me nooit uitgelegd. Zij belde hem om te vragen of hij misschien meeging. Haar kamergenoot kon plotseling niet. Hij twijfelde nog, want hij moest de volgende ochtend weer vroeg beginnen. Maar hij ging, en nam z'n zwembroek mee omdat ze ook nog gingen zwemmen.
Helaas bleek het hotelzwembad dicht te zijn. Toen waren ze maar in bad gaan zitten, met z'n tweeen. Met veel badschuim. Later had hij haar en zij hem een massage gegeven en hadden ze vooral eindeloos liggen praten. En toen waren ze tegen vijven in slaap gevallen.
Om acht uur klonk zijn wekker alweer. Hij zette 'm uit. Na een half uur ging weer zijn wekker. Opnieuw uitzetten. Dit patroon herhaalde zich een paar keer. Zij verdween de badkamer in en hij lag op het bed uit te rekenen hoe veel hij te laat zou komen op z'n werk. En vooral na te denken hoe het kon dat het toch niet was geworden wat het zou moeten worden. Terwijl hij lag te suffen was zij uit badkamer gekomen en in een formidabele sprong op het bed gesprongen. Om hem vol op de bek te pakken. En sindsdien ging het heel goed tussen die twee, zo hoorde ik.
Op de vraag of ze nog lang en gelukkig leefden kan ik nog geen antwoord geven. Het verhaal is namelijk nog geen week oud.
|
# Verzameld
Stoffig archief