|
30.4.04
Kantoor
We liepen binnen voor een kop koffie bij de Kentucky Fried Chicken. Niet de eerste plek waar je koffie zou verwachten. Maar het was de enige koffieverkopende plek in de omgeving. De koffie was niet echt best, maar wel nodig. En wat meer verbaasde, er zat een man die er zijn kantoor had ingericht. Laptop, telefoon, keurig aan een tafeltje. Vreemd hoor.
29.4.04
Terras
De zon scheen. De stoeltjes zaten lekker. Alles kleurde net een beetje mooier in het mooie weer. Het biertje smaakte goed. En op de kaart kwamen we bijzondere gerechten tegen. Want, heeft u ooit eerder een broodje hagelslag op de kaart zien staan?
28.4.04
Herwaardering
En uiteindelijk zijn de beste momenten de momenten van inzicht. Vanuit schijnbaar niets lukt het om een ander perspectief binnen te stappen. Zomaar, zonder dat je er veel voor hoeft te doen.
Ik luisterde K's Choice. Voor het eerst in lange tijd. En in plaats van woorden hoorde ik een tekst. Ik begreep iets.
Wait for me I'm nothing on my own
I'm willing to go on but not alone not now
I'm so aware of everything but nothing seems for real
As long as you're in front of me
(Believe)
Ik begreep iets. En dat verwonderde me. Het album Cocoon Crash heb ik al heel lang. Nog uit de tijd dat mijn Engels gebrekkig was. Met als gevolg dat ik het album woordelijk ken, maar nauwelijks iets mee heb gekregen van de daadwerkelijke betekenis van een tekst. En nu, jaren later, komt er heel langzaam iets van interpretatie. Ik ben benieuwd wat de nieuwe waardering is.
27.4.04
Ademtocht
En langzaam, zeer langzaam voel ik dat ik niet achterom had mogen kijken. Gestaag verander ik in de zoutpilaar die eigenlijk al van ver af te zien was. Voor mij rennen de mensen en velen vallen neer. Kruipend door de modder gaan ze verder, maar ze weten dat ze het niet zullen redden.
Voor me, maar nog kilometers weg liggen de heuvels en de bossen. Daar ligt de onschuld en de vrede. Dit is het niemandsland. Achter me zijn alle veiligheidsvoorschriften opgeheven. Daar is het spel de laatste ronde ingegaan. Russische roulette en reeds vijf keer geluk gehad. Van rechts en links klinken stemmen. Ze probeert me een hand te geven, maar de hand die ik pak is koud en bleekgekleurd.
26.4.04
Op Scheveningen
Twee keer Norah Jones, Bon Jovi en loungemuziek. Een Mexicaanse deuntje. De Bijbel is het woord van God. Onbeperkt spareribs eten voor 14 euro. Garnalen. Mosselen met saus. Sate! Bungeejump en prullenbakken die te vol zitten. Frituurvet borrelt en vermengt zich met de geur van nat zand en en de wind van de zee. Telefoon. Zand in je schoen. Meeuwen plunderen achtergelaten bakjes friet. Casino. Kom spelen en gokken. Op het muurtje staan twee namen, met een hart er tussen. Tramlijn 1. Gebraden kip. Hamburger patat kroket frietkot strandtent houten schotten opgestapeld. Kaarsenspeciaalzaak. Koop uw t-shirts hier. Emmers en schepjes. En een nieuwe voetbal. Kebab. Nasi. Pizza. Spagetti. Cola. Zeewater schuimt. Cocktails voor maar 4 euro. Een ijsje met twee bolletjes op een hoorntje een euro zeventig. Jackpot van 80 en nog iets. Filevorming. Wachten en slenteren en hangen.
Genoeg voor dit jaar.
25.4.04
Zondag Fotologdag
24.4.04
Nutteloze kennis
Een tijdje geleden werd mij de vraag gesteld of ik nutteloze kennis bezat. Nu zit mijn hoofd helemaal vol met allerlei triviant-achtige quizkennis. Waarom weet ik dat Constantinopel in 1453 viel? Waarom weet ik dat de bloedplaatjes in je bloed er voor zorgen dat je een korstje krijgt als je een wondje hebt? Waarom ken ik het getal pi tot op 10 decimalen uit mijn hoofd? (Voor de geïnteresseerden: 3,1415926535). Geen idee waarom al deze kennis in mijn hoofd zit. Dus vanuit dat perspectief bezien lijk ik veel nutteloze kennis te bezitten. Aan de andere kant; als ik ooit in de finale kom van die quiz waar je miljoenen kan verdienen, dan lijkt het me wel weer hele nuttige kennis. Het antwoord op die vraag over nutteloze kennis was er dus een ontkennend antwoord. In principe kan alle kennis nuttig zijn, het is alleen allemaal contextafhankelijk.
Einde verhaal, leek het. Tot ik me bedacht dat er toch vormen van volstrekt overbodige informatie en kennis bestaan. Utrecht is een stad vol met bussen (althans, volgens Vincent Bijlo). En ik zat in een van die bussen. Het immer wijze Gemeentelijk Vervoersbedrijf Utrecht ('Met hart voor de stad') heeft iets geintroduceerd in alle nieuwe bussen. Het gaat om een lichtkrant, die aan het plafond hangt. De lichtkrant wordt gevuld met deze ingenieuze tekst: het GVU wenst u een prettige reis. Niet één keer maar constant op herhaling. Dat is niet eens meer nutteloze informatie, dat is pure vervuiling.
23.4.04
Mobile Generation (5)
Ze kon op haar mobiel meer woorden per minuut typen dan ik op een toetsenbord zou kunnen.
Volksbuurt
Sinds een paar weken zitten ze er weer. Hun bank is te voor schijn gekomen, en elke middag zitten ze er, met ontblote bovenlijven in de zon. Een half lege krat bier, de motorkap van hun auto die openstaat en waar af en toe in gesleuteld wordt. De buurjongen die er bij staat, met zijn scooter in de hand.
Elke ochtend weer. Elke middag weer. Hun koninkrijk regeert het beeld van de straat.
22.4.04
Geen Conflict
Nu zat ik dus met een bril die een beetje scheef op m'n neus zat. Ik pakte m'n mobiel en belde met Hans Anders. Die winkel had namelijk al wekenlang een bril voor me in bestelling. Telkens was er weer iets aan de hand waardoor het misging. Glas gebroken, montuur beschadigt. Uiteindelijk hadden ze de garantie gegeven dat het afgelopen maandag binnen zou zijn.
En het was dinsdagmiddag toen mijn bril in stukken brak, en ik me bedacht dat ik die garantiedatum nog had. Het zou dus een geluk zijn als dat ding binnen was. Uiteraard was dat niet zo. In de slijperij was het glas opnieuw gebroken.
De medewerker alsmede de filiaalchef die ik daarna sprak sputterden nogal tegen toen ik vroeg of ik garanties kon krijgen dat het deze week af kon zijn. En of ik enige tegemoetkoming kon krijgen. Eigenlijk verwachtte ik al een langlopend conflict, tot aan Ook Dat Nog! aan toe. Maar er kwam geen conflict. Gisteren werd ik gebeld door diezelfde filiaalchef. Poeslief vertelde ze dat er was gesproken met de regiomanager, en dat ik vrijdag de bril op kon komen halen, en 100 euro korting kreeg. Vreemd hoor, eerst doen ze moeilijk en willen ze je eigenlijk niet helpen, en als je even doorvraagt kruipen ze voor je door het stof. Maar met dat laatste heb ik eigenlijk geen enkel probleem.
21.4.04
Flamingo
Sinds gisteren leef ik met één poot. Het is een beetje instabiel maar het kan wel. Eén brillenpoot wel te verstaan.
Gistermiddag ging we een potje voetballen. U weet wel, zonnetje erbij, lekker rustig aan, even een balletje trappen. Ik stond op doel toen ik een uiterste poging deed de bal weg te houden uit het doel. Hetgeen lukte, maar er wel voor zorgde dat de bal exact op mijn neus belandde, waar normaal mijn bril al staat. Na dit innige contact tussen bal en bril vlogen beide op de grond. De bal stuiterde, de bril verloor één van de poten.
Tja. Life is what happens to you when you're busy making other plans.
Nu leef ik dus met één poot. Op zich geeft zo'n bril die telkens scheef staat wel een ander perspectief op de dingen.
(wordt ongetwijfeld vervolgd)
Achter de schermen
U bent uitgenodig om even te kijken; het is er nog een puinhoop, maar ik ben trots: de .nl
20.4.04
Kleur
Het is bijna Koninginnedag. Kan er in het kader van Oranje Boven! dan niet eens gesleuteld worden aan dat eeuwige rood-oranje-groen van de stoplichten?
19.4.04
In Europa
1116 is het bladzijdenummer waar Geert Mak's In Europa eindigt. Daarna volgt er overigens nog meer dan 100 pagina's aan noten, verwijzingen en register. Die laatste 100 heb ik niet gelezen, de eerste 1116 wel. Mak reisde in 1999 voor NRC Handelsblad een jaar lang rond door Europa, om een elke dag een stukje te schrijven voor op de voorpagina, zowel over de Europese 20e eeuw als over de hedendaagse situatie.
Natuurlijk had hij al die korte stukjes kunnen bundelen, en uit kunnen geven. Dat deed hij niet, er kwam een doorlopend verhaal. Het gevolg heet dus In Europa, een groot opgezet overzicht van de Europese geschiedenis in de 20e eeuw. Van Wenen rond aan het begin tot Sarajevo aan het einde. Het geheel is overdonderend veel. Het boek heeft zowel oog voor de grote lijnen van de geschiedenis als voor de details die de geschiedenis menselijk maken. Dat alles ingedeeld in korte, leesbare hoofdstukken.
Wat wel opvalt is de hoeveelheid aandacht die uitgaat naar de Tweede Wereldoorlog. Ongeveer een derde van het boek draait om de jaren 1939-1945 (en dan is er ook nog veel aandacht voor de opkomst van nazisme en facisme). Nu kan het goed zijn dat de Tweede Wereldoorlog inderdaad een schakelpunt was in de 20e eeuw. Het was het definitief einde van Europa als groot machtscentrum. Engeland was failliet, Duitsland en Frankrijk verwoest en de Russen en de Amerikanen ontmoeten elkaar aan de Elbe. Keerpunt dus. Maar te veel ligt de nadruk op de Tweede Wereldoorlog. De immense veranderingen in het dagelijks leven van de tweede helft van de twintigste eeuw (en ook de mentaliteitsverandering die daarmee gepaard ging) blijft onderbelicht.
Naast geschiedenis besteed Mak ook aandacht aan de huidige situatie op plaatsen. En er is een opvallende overeenkomst: overal is de Europese Unie van grote invloed op de ontwikkelingen. Het Europese project heeft er - eindelijk - voor gezorgd dat politieke leiders zover op een lijn zijn gekomen dat ze onenigheid tenminste in onderhandelingen oplossen. Vanuit historisch perspectief gezien is de Unie een uniek beleidsdiscours geworden, een paraplu waaronder alle leiders kunnen schuilen. Nu de burgers nog, is de conclusie van Mak's afsluitende essay.
18.4.04
Zondag Fotologdag
17.4.04
Schrijf dan niks
Delete, en nog eens delete. Zojuist was ik hier een stukje aan het schrijven, en het werd een slecht stukje. Daarom, weg ermee.
Waarover dat waardeloze stukje dan ging? Over vandaag, ofzoiets. Over de zon die om vanmorgen vroeg in het oosten op kwam om me vroeg te wekken. Over het draaiorgel dat bij de markt stond en allerlei populaire deuntjes uitbraakte. Over nieuwe inzichten en perspectieven. Over de meer dan 1100 pagina's Geert Mak die ik nu gelezen hebt. Recensie daarvan volgt nog - maar niet vandaag.
Dat allemaal. Maar niet vandaag. Ik heb een vormcrisis. Vandaag mag u het met een liedje van The Notwist doen (via LHB).
16.4.04
IJzersterk duo
Wij spreken in liedteksten.
Zo zat ze gisteravond heftig nee te knikken toen we praten over iets onzinnigs (ik ben vergeten wat, en dat zegt wel iets over de kwaliteit van het gesprek).
En in de lege stilte die volgde liet ik een paar regels vallen:
Alleen maar schudden met je hoofd lief
waarop ze aanvulde:
Logisch dat je me verliet.
Toch best handig als je allebei naar Acda & de Munnik luistert.
15.4.04
Stemmen
Bij het binnengaan van het toilet hoorde ik een stem. Een nogal monotone stem murmelde iets. Alsof er buiten de deur iemand stond te praten of te telefoneren. Maar ik had niemand gezien. Dan vis ik m'n mobiel uit m'n linkerbroekzak. Dat is de bron van deze stem. Schijnbaar vergeten toetsenblokkering aan te zetten, en nu werd er al minutenlang gebeld met een keuzemenu van Orange.
14.4.04
In de trein (11)
Het werd weer de avond. En het werd weer nacht. Zo gaat het nu elke dag. Saai ritme. Wat dan wel weer voor afwisseling zorgde was de laatste trein waar ik in zat, zoals altijd het huis van zonderlingen en eenzamen.
Een meisje moest overgeven en gebruikte er een achtergelaten kartonnen koffiebeker voor. Haar vriendinnen hadden alle raampjes in de coupe opengedraait voor frisse lucht en probeerden haar gerust te stellen door op haar in te praten. Ondertussen besteedden ze nauwelijks aandacht aan de jongen die naast ze was gaan zitten. Hij had een grote opgerolde tekening bij zich en probeerde ze te versieren. Wat een eikel. Toen hij na vijf minuten doorkreeg dat er in zo'n situatie niet veel te beginnen viel ging hij ergens anders zitten. Gelukkig probeerde hij het niet nog een keer.
Ze stapten uit bij het eerst volgens station. In het kille industrielicht liepen ze naar de uitgang toe. Het was 0 uur 13, en ongeveer 7 graden.
13.4.04
Auf Deutsch
Een man, een vrouw en een kind. Ze spreken Duits als ik ze zie en ze reizen naar Woerden. Terwijl ik kijk hoe zij zit te rommelen in een plastic zak van van Woensel bedenk ik me dat ik lang geen Duits heb gehoord, laat staan gesproken. Der man, die frau und das kind - toch nog een paar woorden die er zomaar uit komen. Hopelijk met het goede lidwoord ervoor.
Ik zie ze slechts - verder weet ik niks van ze. Ik spreek niet met ze en toch dringen zich allerlei beelden en woorden aan me op.
Een Nederlandse man, 40, en zijn beperkte gloriejaren voorbij, eenzaam in een provincieplaats waar onverschilligheid heerst. Hij vond haar in een vergelijkbare situatie - gescheiden en moeder van een 8-jarig zoontje. Via Internet, in Bielefeld, Nordrhein-Westfalen. Na nachtenlang chatten is ze hier. Een week op bezoek in de schoolvakantie van haar zoontje. Hij is met haar naar Utrecht geweest - Hoog Catherijne, de Oude Gracht en de Domtoren.
De klanken van een goedkoop Duits restaurant. Het metaal van het bestek op het aardewerk van de borden. De keuken krijg je telkens te zien omdat de deur telkens open gaat - personeel loopt in en uit. Stapels borden staan er in die keuken, klaar om afgewassen te worden door een meisje met kortgeknipt, paarsgeverfd haar. Een combinatie van geuren drijft je tegemoet - goedkope schoonmaakmiddelen, vettige worst en aardappelen. Buiten raast een drukke verkeersas. Mensen zwijgen en eten snel.
12.4.04
Conclusie
Uit niet-wetenschappelijk, subjectief onderzoek is gebleken dat het fijn was om in het zonnetje te zitten vandaag.
Bijna 300 pagina's verder gekomen in het onmogelijk dikke 'In Europa' van Geert Mak.
Niet eens verbrand in de toch wel warme zon. En vrolijk worden van de thermometer, die niet meer dan 12 graden in de schaduw aangeeft.
10.4.04
Solo
The Miles David Quartet blaast een fantastische openingszin uit de speakers. Generique - een stuk uit 1958, volgens de informatie. En in 2004 klinkt het in volle dramatiek op een late avond. Er staat nog maar een lamp aan en buiten is de nacht overal aanwezig. Onder straatlantaarns en maanlicht passeren af en toe mensen. Mijn vinger rusten op het toetsenbord, klaar om woorden te spuien. Alles wat ik vind en denk dient vastgelegd te worden. Ook als het daar eigenlijk te laat voor is.
Op de klok beweegt de secondenwijzer ongeduldig voort - altijd op jacht naar later, maar zonder einddoel. Dat is pas discipline. Ik bedoel, wie de tijd is, moet maar een saai bestaan kennen. Alles is van te voren vastgelegd. De duur van een seconde komt overeen met een vastgesteld aantal trillingen van het cesiumatoom. Weinig nieuws onder de zon.
Even voel ik aan mijn kin. Als je iemand dat ziet doen, schijnt dat een signaal te zijn dat er wordt nagedacht. Bij mij levert het geen geniale inval op. Slechts de conclusie dat ik me morgen maar weer eens moet scheren.
9.4.04
Italiaanse toestanden
Kent u de reclames van Bertolli? Over dat Italiaanse dorp, waar iedereen door de olijfolie gezond en kwiek blijft? Dergelijke marketing, waarbij een product aan een bepaald beeld of leefstijl wordt gekoppeld, zie je steeds vaker.
Maar soms is die koppeling een beetje vreemd. Soms klopt het gewoon niet. De pindakaas die ik at, had de Italiaanse naam Primadonna. Pindakaas is vooral Nederlands, en hooguit Amerikaans, maar dit kan echt niet.
8.4.04
Vroeg
Het was vroeg. Veel te vroeg om fijn wakker te worden. Pas bij de tweede wekker lukt het echt om eruit te komen. Afgrijselijk. Ik wilde slapen en niets anders. En ik heb geen tijd om thuis nog even koffie te drinken, dus het is nog meer dan een uur tot de eerste koffie komt. Praktisch gezien betekent dat meer dan een uur in sluimerstand.
Voordeel was wel dat ik geen spiegel meer nodig had; door het donker spiegelden alle ramen.
7.4.04
Instructies
Waarschijnlijk zit u als u dit leest op een stoel, aan een bureau. Achter zo'n saaie computer. U staart naar deze pagina, op zoek naar wat verstrooing. Zullen we vandaag maar eens wat leuks doen?
1. Klik hier.
2. Ga staan, en zet uw stoel aan de kant.
3. Zet alle breekbare dingen aan de kant.
4. Controleer of de download al bijna binnen is.
5. Zet de speakers van uw computer aan.
6. Pak uw luchtgitaar er vast bij en wacht tot de mp3 binnen is.
7. En doet u even met mij mee: Whooohooo! Whooohooo!
5.4.04
Stijl
Als ik schrijf terwijl ik brainstorm kort ik alles af. Dus: Schrijf + brainstorm = afk. Een soort telegraaftelegramstijl. Vandaag vond ik deze wel aardig gevonden:
-..
Raad u maar eens wat er staat. Heeft u ook weer eens wat te doen.
4.4.04
Hard To Explain
Een zwerver zat op een fluit te spelen in Hoog Catherijne. Haveloos en genegeerd door de voorbijstromende massa zat hij in een hoekje met een paar bezittingen om hem heen. Even moest ik nadenken toen ik hoorde wat hij speelde. Wat was dit ook weer? Hij verbaasde me toen ik me realiseerde dat dit Psalm 14 was.
3.4.04
Slogan
Het gemeentehuis dat ik bezocht pastte precies binnen het dorp. Een klein en onopvallend gebouw van begin jaren '90. Sober, met veel baksteen. Calvinistisch, net als de rest van het dorp. Het was er stil - er kwam misschien eens in de tien minuten iemand binnen.
En eerlijk gezegd vroeg ik me af waarom de gemeente zichzelf het woord 'bruisend' gebruikte in de slogan voor het dorp.
2.4.04
2 April 2004, 9h48
De bus schreed tussen het drukke stadsverkeer, sierlijk over de busbaan, alles ontwijkend. Er werd getoeterd - vertraging. Dat licht stond wel erg lang op rood. Toen zag ik het. Een meter of 20 verder op stond een groep mensen op de rijbaan, om iemand heen. Er werd een deken overheen gelegd. Maar echt goed kon ik het niet zien.
Natuurlijk kon je er op wachten. Op de plek waar de fietssnelweg de grote weg kruist is het altijd uitkijken.
Een politieauto kwam aanrijden, even als een ambulance. Toen de bus verder reed was er weinig te zien.
Fuck it. Weer iemand naar de klote was de overheersende gedachte. Die gedachte werd iets minder drukkend toen ik hoorde dat ze nog leefde.
1.4.04
Ochtendgloren
Goedenavond? U bent er nog?
Ik ben er ook weer eens. Terug van een weekje vechten tegen deadlines en weinig rust.
Murphy liep de hele dag mee op onze schouders. If anything can go wrong it will go wrong. Maar het is af. Ik ben weer terug in de wereld.
En: ik heb een aanvraag gedaan voor www.filmvanalledag.nl.
|
# Verzameld
Stoffig archief